Rzeszowska kolej

Został wybudowany w 1858 i pomimo dwukrotnego zniszczenia oraz modernizacji zachował swój pierwotny styl architektoniczny. Największą przebudowę przeszedł w 1908 roku, kiedy to dobudowano: restaurację, poczekalnię III klasy, werandę peronową nad peronem 1, a na placu przed dworcem w miejsce lamp naftowych wprowadzono oświetlenie gazowe.

Rzeszowski dworzec został otwarty 15 listopada 1858 roku w ramach budowy Kolei galicyjskiej im.Karola Ludwika jako część drogi kolejowej łączącej Wiedeń z Krakowem i Lwowem. Od dnia powstania aż do 1902 roku był on poza granicami administracyjnymi miasta na terenie Ruskiej Wsi.

Dworzec kolejowy w Rzeszowie rok 1915, fot.fotopolska.eu





Kolej Galicyjska w 1860 przewiozła 271 tys. pasażerów, 6 lat później liczba ta wzrosła do 422 tys. Liczba chętnych do przejażdżki koleją zwiększa się – w 1870 było ich 594 tys., a w 1873 945 tys. Następne 10 lat to stabilizacja przewozów pasażerskich na poziomie 820-970 tys. osób. Schyłek XIX w. przyniósł najlepsze wyniki – w 1891 z usług Kolei Galicyjskiej skorzystało ponad 1,5 mln osób.

Długość linii kolejowych należących do Kolei Galicyjskiej sukcesywnie rosła: z 168 km (w 1858), poprzez 353 km (w 1861), 587 km (w 1871) do 848 km (w 1887). W 1862 eksploatowano na niej: 130 lokomotyw, 103 wagony osobowe i 1 393 wagony towarowe. 10 lat później liczba lokomotyw nie zmieniła się prawie wcale (było ich 128), lecz znacząco wzrosła liczba wagonów: 233 osobowe i 3 273 towarowe. W latach 1874-1891 liczebność taboru kolejowego ustabilizowała się. Eksploatowano wówczas 165-175 lokomotyw, 255-345 wagonów osobowych i 3320-3755 towarowych.

Bliska lokalizacja od rzeszowskiego Rynku spowodowała szybkie zabudowanie obszaru między centrum miasta a dworcem. W 1890 roku stał się stacją węzłową po tym, jak uruchomiono połączenie z Jasłem. W 1908 rozpoczęto budowę kładki nad torami o szerokości 2,5 m oraz pogłębiono, wybrukowano i odwodniono przejazd pod torami w ciągu dzisiejszej ulicy Batorego.
Wraz z wzrostem znaczenia rzeszowskiego węzła kolejowego powstało osiedle kolejowe na północ od dworca (dzisiejsza część osiedla Tysiąclecia).

 W czasie I wojny światowej budynek dworcowy został zniszczony przez wycofujące się wojska rosyjskie. Odbudowano obiekt a podczas II wojny światowej dworzec służył jako ważny węzeł komunikacyjny. Wycofujące się wojska hitlerowskie ponownie go zniszczyły. Nowy budynek postawiono dopiero po II wojnie w 1945 r.

Pomimo dwukrotnego zniszczenia oraz modernizacji dworzec zachował swój pierwotny styl architektoniczny. Obecnie w budynku dworcowym znajduje się 7 kas, z których dwie są czynne całodobowo. Posiada on także informację, poczekalnię oraz elektroniczną przechowalnię bagażu.