Lisia Góra

Lisia Góra została uznana za rezerwat przyrody celem zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych starodrzewu dębowego z licznymi sędziwymi okazami. O unikatowych walorach tego obszaru świadczy fakt, że już wojewoda lwowski w 1934 r. w ustawie o ochronie przyrody uznał stary drzewostan na tzw. Lisiej Górze w Rzeszowie o pow. 4 ha 5184 m² za twór przyrody podlegający nieograniczonej ochronie z uwagi na wartość przyrodniczo-naukową, zdrowotną i estetyczną tego lasu.

Rezerwat mieści się w południowo-zachodniej części miasta. Wysokość bezwzględna to około 200 metrów. Wzgórze zbudowane jest ze skały lessowej.

W rezerwacie znajdują się następujące zbiorowiska roślinne: grąd niski kokoryczowy, grąd wilgotny, łęg wiązowo-jesionowy z dwoma podzespołami, zbiorowisko komosy i szczawiu tępolistnego, zbiorowisko łąkowo-dywanowe, zespół podagrycznika i lepiężnika różowego oraz zespół rzęsy wodnej. Rosną tu trzy gatunki górskie oraz siedem objętych ochroną gatunkową.

Z roślin chronionych rosną: barwinek pospolity, bluszcz pospolity, centuria pospolita, kopytnik pospolity, pierwiosnka lekarska oraz krzewy: kalina koralowa i kruszyna pospolita.

Barwinek pospolity,fot.wikipedia.org

Niegdyś w okolicach Lisiej Góry mieścił się folwark, z którego dochody przekazywane były żonie właściciela miasta. Na szczycie rośnie wiele dębów, które w dużym stopniu są pomnikami przyrody, wzgórze otoczone jest łąkami. W niższych partiach rośnie dziki bez.

Obecnie bardzo popularne są wycieczki rowerowe na terenie rezerwatu, gdzie powstało już wiele udeptanych ścieżek sprzyjających tego typu wyprawom.